شهادت حضرت امام حسن عسگری (ع) برفرزند گرامی ایشان، حضرت امام زمان(عج) و تمام رهروان راه آن حضرت، تسلیت باد.
وقتی بر شانه های تو، جامه فاخر امامت امت نشست، به حبس کج نهادان، آزرده شدی. پرنده روح تو اما به هیچ میله و قفلی تن نداد؛ که اوج زندان و کنج آن حبس، رخصت خلوت تو بود با معبود؛ «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد»...
اینک امامی 28 ساله، در گوشه سامرا سر بر بالین شهادت می گذارد. شش سال است که بار سهمگین ولایت را بر شانه های استوار خویش حمل می کند. آری او این رسالت آسمانی را در ژرفای باور و در اعماق جان خویش، ثبت کرده است.
اسارت و سکوت حسنی علیه السلام باز هم در قصه حماسی او رقم خورده است. باشد تا خروش و فریاد حسینی اش، نصیب فرزندش مهدی(عج) شود.
روز هشتم ربیع الاول سال 260 هجری قمری مصادف است با روز شهادت یازدهمین پیشوای شیعیان جهان، امام حسن عسکری(ع ).
ایشان درهشتم ربیع الثانی سال 232 متولد گردید. پدر گرامی آنحضرت امام هادی (ع) و مادرگرامی اش بانویی شایسته به نام "حدیثه" میباشد. نام مادرآنحضرت را سوسن و برخی "سلیل" نیز گفته اند.
القاب آن حضرت، عبارتند از "عسگری"، "نقی"، "زکی"، ابن‌الرضا (ع) و سراج. کنیه ایشان نیز "ابومحمد" است. مدت امامت آن حضرت 6 سال بود و دراین مدت کوتاه با سه نفر از خلفای عباسی معاصر بود.
شاید بتوان گفت که هیچ یک از امامان (ع) همانند امام حسن عسکری (ع) در خفقان خلفای عصر و در زندان‌ها نبوده اند، تا آنجا که حتی در زندان، جاسوسی را بر ایشان گماشته بودند تا گفتار و رفتارشان را گزارش دهد.
سخنان گهربار امام حسن عسگری (ع)
- بهترین دوست و برادر، آن فردى است که خطاهاى تو را به عهده گیرد و خود را مقصّر بداند
- مواظب باش از این که بخواهى شایعه و سخن پراکنى نمائى و یا این که بخواهى دنبال مقام و ریاست باشى و تشنه آن گردى، چون هر دوى آن ها انسان را هلاک خواهد نمود
- تمام پلیدیها در خانه ای قرار داده شده و کلید آن دروغگویی است
- عبادت کردن به زیادی روزه و نماز نیست، بلکه (حقیقت) عبادت، زیاد در کار خدا اندیشیدن است
- هرکس دوست و برادر خود را محرمانه موعظه کند، او را زینت بخشیده و چنانچه علنى باشد سبب ننگ و تضعیف او گشته است
- از ادب و اخلاق انسانی و اسلامی نیست که در حضور شخص مصیبت دیده و غمگین، اظهار شادی و سرور کند
- کسی که متکبّر نباشد و موقع ورود به مجلس هر کجا جائی بود، بنشیند تا زمانی که حرکت نکرده باشد خدا و ملائکه هایش بر او درود و رحمت می فرستند
- از علائم و نشانه های تواضع و فروتنی آن است که به هر شخصی برخورد نمودی سلام کنی.
نظر دهید